جمعیت موتلفه اسلامی در سال 1342 با نظر مثبت امام خمینی(ره) تشكیل شد، این جمعیت در بحبوحه جریانهای مبارزه جویانه مردم مسلمان ایران و اوج گیری مخالفت ها علیه حكومت پهلوی و سركوب های آشكار رژیم، شكل گرفت و در راه پیروزی انقلاب و رسوا كردن رژیم حاكم مجاهدت های فراوانی از خود نشان داد.

از مهم ترین اقدامات جمعیت موتلفه اسلامی پشتیبانی از فرمان 'عزای عمومی' نوروز 42 امام خمینی (ره) و اعلام عمومی آن بود كه با حمایت مراجع تقلید همراه شد. این اقدام ضربه سختی را به رژیم پهلوی وارد آورد.

پس از قیام 15 خرداد 42، به منظور خاموش كردن صدای مخالفت ها، فشارهای فراوانی به انقلابیون از سوی رژیم پهلوی وارد شد. این فشارها و هتك حرمت مقدسات دینی و مذهبی از سوی حكومت سبب شد تا اعضای هیات موتلفه اسلامی، كه در هدایت قیام 15خرداد 1342 نقش بسزایی داشتند، اصل مبارزه را، كه بر مبارزه سیاسی بنا نهاده بودند، تغییر دهند و شاخه نظامی خود را فعال نمایند.

بر اساس این تصمیم، تشكیلات نظامی هیات موتلفه اسلامی با حضور جوانانی مومن و انقلابی شكل گرفت . '‌شورای روحانیت' نیز بر فعالیت ها و برنامه های این گروه نظارت داشت تا امری مغایر شرع و وظایف اسلامی صورت نپذیرد. این شورا از روحانیون و افراد متدینی تشكیل شده بود كه مورد تایید امام (ره) بودند.

در اسفند ماه سال 1342 حسنعلی منصور از سردمداران كانون ترقی در ایران با حمایت سیاسی آمریكا به نخست وزیری رسید. هشت ماه بعد از این تاریخ، مجلس با تلاش و حمایت او لایحه كاپیتولاسیون یا موافقت‌نامه مصونیت قضایی نیروهای آمریكایی در ایران، را تصویب كرد. چند روز پس از تصویب لایحه كاپیتولاسیون، مجلس به بررسی لایحه دریافت وام 200 میلیون دلاری از آمریكا پرداخت. این خبر مردم را خشمگین تر كرد، برای ایرانی ها روشن بود كه این پول پاداش دولت ایران برای پذیرفتن قانون كاپیتولاسیون است.

منصور، زمانی كه برای تصویب لایحه كاپیتولاسیون تمام همت خود را بكار بسته بود هیچ گاه تصور نمی كرد كه از بین علمای دین كسی برخیزد و با نطقی شورانگیز تمام مقاصد و اهداف او را ویران كند.

پس از آن كه خبر تصویب لایحه در بیرون از مجلس اعلام شد، امام خمینی(ره) در چهارم آبان 1343 علیه آن سخنرانی فرمودند و تصویب این قانون را سند بردگی ملت ایران عنوان كردند.

این سخن امام؛ منصور را برآشفته كرد و درصدد تبعید ایشان برآمد و در نهایت نیز در 13 آبان همان سال امام را از قم به تهران و از آنجا به تركیه و سپس عراق تبعید كرد.

جوانان پیرو امام كه از این حادثه خشمگین شده بودند. با كسب اجازه از مراجع تصمیم گیرنده، مجوز حكم اعدام انقلابی نخست وزیر، 'حسنعلی منصور 'را گرفتند.

'محمد صادق امانی'، 'محمد بخارایی'، 'رضا صفار هرندی' و'مرتضی نیك نژاد' از جمله كسانی بودند كه این مهم را برعهده گرفتند. هدایت این گروه را 'محمد صادق امانی' بر عهده داشت.

در اول بهمن سال 1343، ساعت 10 صبح زمانی كه حسنعلی منصور تصمیم داشت لایحه اخذ قرارداد فی مابین شركت ملی نفت ایران با چند شركت آمریكائی و اروپائی را به مجلس وقت ارائه دهد، توسط 'محمد بخارائی' مقابل مجلس هدف گلوله قرار گرفت و كشته شد.

بعد از كشته شدن منصور عاملان شناسایی و دستگیر شدند و چهار نفر یادشده كه در این اقدام نقش اصلی را داشتند در دادگاه نظامی رژیم به اعدام و بعضی دیگر به حبس ابد محكوم شدند.

شهید صادق امانی در دادگاه شجاعانه از این اقدام دفاع كرد و با اشاره به حوادث خونین 15 خرداد 42 گفت: 'ما با بررسی اوضاع به این نتیجه رسیدیم كه پاسخ به این مساله از لوله تفنگ می‌تواند خارج شود.'

حكم اعدام حاج صادق امانی، محمد بخارایی، مرتضی نیك‌نژاد و رضا صفارهرندی در سحرگاه 26 خرداد 1344 اجرا شد و این فرزندان شجاع و برومند اسلام، كه در راه پاسداری از ارزش‏های متعالی اسلام و در مسیر پربركت نهضت امام خمینی(ره) جهت برپایی حكومت اسلامی مبارزه می كردند، به شهادت رسیدند.

انتشار خبر شهادت آنها اثر عمیقی‌ در جامعه گذاشت و مردم‌ ‌ از این اقدام حكومت خشمگین شدند و خواستند در مراسم تشییع آنان شركت كنند اما رژیم از برگزاری هر گونه مراسمی جلوگیری كرد.

این حادثه همچون سایر رویدادهای دهه چهل نقطه عطفی شد برای تداوم مبارزات مردم مسلمان ایران كه سرانجام در بهمن 1357 به ثمر نشست.

اطلاع**9131**1717